صرفا یک اکشن عالی سرگرم کننده” (ناموفق در ترکیب احساسات و اکشن)

فیلم RDX با بازی رابرت (شین نیگام)، دونی (آنتونی وارگیس) و زویر (نیراج مدهاو) یک درام خانوادگی مملو از مشت‌ها و نزاع‌ و دعوا، اگر فیلم(Thalumaala مبارز از تووینو توماس) را تماشا کرده باشید فیلم کمی شباهت داره ولی کاملا برابری نمی کنه،این روایت به شکلی خطی پیش می‌رود و درگیری‌های میان گروهی از مردان خشن رو روایت می‌کنه، RDX به لطف سکانس‌های مبارزه و بی‌عیبش، جایگاه مشخصی را در ژانر اکشن سینمای مالایالام برای خود ایجاد می‌کنه

فیلم RDX حول محور دو برادر و دوستشان میچرخه – این سه نفر در هنر رزمی کاراته مهارت دارند که دلیل بی باک و نترس بودن و توانایی غلبه بر هر مانعی شده. با این حال مجموعه ای از رویدادهای ناگوار، مسیر حرکت اونارو تغییر می ده و به سمت مسیرهای جداگانه سوق میده،
با این وجود هیچ کدوم از شخصیت ها دنیای درونی ای ندارند و کارگردان در نشون دادن احساسات و صفات هر کارکتر علل خصوص نقش زویر (نیراج مادهاو) کم کاری کرده،
اولین حضور کارگردان Nahas Hidhayath که یک ورود پر سر و صداست.
این یک فیلم نسبتا ساده است و چیزی فراتر از یک اکشن به اصطلاح «mass» و سرگرم کننده نیست. ما یک قالب کلاسیک انتقام پس از بازنشستگی داریم، اما اونجوری که انتظارشو داریم پیش نمیره و وزن عاطفی هر نقش که باعث میشه شخصیت‌های فیلم رو ریشه‌یابی کنیم کجاست؟
با این حال این فیلمنامه ماهرانه نوشته شده و توسط کارگردان “ناهاس هدایت” فراتر از کیفیت متوسط که شباهت هایی با درام های اکشن رایج و انتقامی داره ارتقا میده.

علاوه بر این، توجه کارگردان به جزئیات در به تصویر کشیدن انرژی جوانی این سه نفر در فلش بک و آرامش امروزی جذابیت فیلم را بیشتر میکنه و با بهره گیری از پتانسیل کامل کاراته و چابکی و مهارت قابل توجه سه بازیگر اصلی، یک تجربه اکشن واقعا فراموش نشدنی رو به سینمای مالایایی هدیه داده.
شین، آنتونی و نیراج در نقش های مربوطه خود بازی های چشمگیری ارائه میدن، اگرچه ماهیت ضعیف “داستان “مانع از آن میشه که لحظات برجسته ای داشته باشند تا واقعاً مهارت بازیگری خود را به نمایش بذارند.
فیلمنامه نویسان اکشن و درام خانوادگی را با هم ترکیب می کنند و عناصر عاشقانه، دوستی و پیوندهای خانوادگی را جای دادن. موسیقی فیلم احساسات را بالا می بره و تأثیر فیلم را تشدید می کند. موسیقی به طور یکپارچه مکمل سبک های مختلف مبارزه ای است که در فیلم به تصویر کشیده شده است و در نتیجه تجربه ای جذاب را به همراه دارد.
ثبت هیجان و انرژی و شدت سکانس های اکشن در دوربین می تواند چالش برانگیز باشه و کار فیلمبردار قابل ستایش است، تدوینگر فیلم به طرز ماهرانه ای تصاویر را با هم ترکیب می کنه اما گاهی اوقات از تطابق با روایت پر انرژی داستان کوتاه میاد، و بازه های زمانی داستان گاهی اوقات به دلیل تغییر در محیط نامشخصه.
«خشم» بر موضوع اصلی این فیلم اکشن تسلط داره. از دیدگاه سازنده، القای خشم برای جذابیت بیشتر در فیلم‌های اکشن بسیار مهمه. حتی در خانواده‌ هایی که عمدتا شامل خشم مردانه میشه، نمونه‌های متضادی ظاهر می‌شن: مادرانی که برای فرزندانشان گریه میکنن و می‌توان با نام عشق تحت تاثیر قرارشون داد و دختری که حق حرف زدن و انتخاب رو نداشته ولی قوی ظاهر شده، با این وجود کارگردان در به نمایش گذاشتن نقش زن در کنار قدرت های مردانه فیلمش موفق نبوده، به طور کلی، هیچ چیز از آدرنالین فیلم اکشن فراتر نمی ره،

در کل اگر طرفدار یک اکشن بی عیب و نقص هستید این فیلم میتونه راضیتون کنه❤️